Een paar maanden geleden werd ik getroffen door een sculptuur van de Canadese kunstenaar Timothy Schmalz. Het origineel ontstond in 2013, maar inmiddels zijn er verspreid over de wereld enkele afgietsels geplaatst. We zien de gestalte van een dakloze, slapend op een bank. Het gelaat en de handen zijn onzichtbaar gewikkeld in een deken. Een naamloze mens, zo lijkt het. Totdat je oog valt op de onbedekte voeten. Het zijn de kruiswonden die de identiteit van deze mens prijsgeven. Het beeld is bekend geworden als Homeless Jesus. Bedoeld om mensen aan het denken te zetten, is de bank voor velen het symbool geworden van de evangelische opdracht tot zorg voor de mensen aan de rafelranden van onze samenleving. Anderen gaan geregeld even bij het beeld zitten om te bidden, een hand op de geopende wonden. In onze katholieke traditie horen ze heel erg bij elkaar: werken én bidden. Intussen heb ik mogen zien dat die twee ook in onze parochie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In het parochiecentrum heerst iedere dag een grote bedrijvigheid en de parochie wordt gedragen door een groot aantal vrijwilligers. Dat is kostbaar in onze tijd, maar gelukkig voor veel mensen nog altijd heel vanzelfsprekend. Je probeert een steentje bij te dragen om met elkaar én voor elkaar iets zichtbaar te maken van de droom van een wereld waarin er niemand meer verloren loopt. De groene twijg op de foto lijkt ons te zeggen dat die droom geen bedrog hoeft te zijn. Zelfs waar het leven uitzichtloos lijkt en zonder toekomst, kan er zomaar iets nieuws beginnen: een mens die zich naar de ander toekeert en zachte woorden spreekt die bemoedigen of troosten. In de vele vieringen die er in de parochie zijn, keren we ons telkens weer naar Hem die groter is dan mensen zijn, naar de bron van ons leven. Daar horen we de woorden die ons aanzetten tot handelen en daar delen we samen het Levende Brood.
Onze geloofsgemeenschap is volop in beweging. Er gebeurt heel veel en er zijn talrijke initiatieven. Graag laat ik me door u bij de hand nemen om kennis te maken met alles wat er in de voorbije jaren tot stand is gekomen. Voorlopig zal ik tussen Eindhoven, waar ik samen met mijn vrouw Marieke en onze drie katten woon, en Wijchen op en neer rijden, maar op termijn gaan we proberen om een plekje dichter in de buurt te vinden. Echt met u kennismaken hoop ik vooral ‘live’ te doen, maar het kan zeker geen kwaad om ook hier alvast een tipje van de sluier op te lichten.
Geboren in 1973 in Groningen, ben ik met tussenstations in Maastricht en Nijmegen - vanwege de theologiestudie - in Weert terechtgekomen, nadat ik in 2003 begonnen was als pastoraal werker voor mensen met een verstandelijke beperking. Het was een functie die prachtig aansloot bij mijn toenmalige vrijwilligerswerk met gehandicapten en er volgden twaalf rijke en in alle opzichten boeiende jaren. Toen zich enkele jaren geleden de mogelijkheid voordeed om bij de krijgsmacht werkzaam te worden, heb ik de sprong in het diepe gewaagd, om gaandeweg te ontdekken dat mijn roeping toch ergens anders ligt. Door toedoen van onze bisschop kwam ik op het spoor van onze parochie en het is met heel veel energie en enthousiasme dat ik medio april in Wijchen hoop te beginnen.
Samen met mijn vrouw deel ik een grote liefde voor boeken, figuratieve kunst en klassieke muziek. Met grote regelmaat trekken we erop uit om te gaan wandelen en te genieten van de mooie landschappen die ons land te bieden heeft. Onze vakanties brengen we vaak door bij vrienden in Zwitserland of zwervend over de Balkan. Enkele keren per jaar proberen we ook een paar dagen door te brengen in een abdij om daar, buiten de dagelijkse gebedstijden en genietend van de stilte, wat bij te slapen, te lezen en ons te laten verrassen door de onverwachte ontmoetingen met andere gasten. Op mijn vorige werkplek organiseerde ik graag bezinningsdagen en kortere of langere uitstapjes naar inspirerende plaatsen en landen…
In de komende maanden hoop ik velen van u te mogen ontmoeten. De mensen voor wie ik lang mocht werken, noemden mij meestal ‘pastor Andreas’. Het is een naam waarbij ik mij thuis ben gaan voelen. Voor mij brengt het tot uitdrukking dat we op de eerste plaats tochtgenoten van elkaar mogen zijn. Zussen en broers die in de grote mensenfamilie samen willen werken aan een warme en hechte geloofsgemeenschap. Voel u dus vrij om mij ook zo, of alleen met mijn voornaam, aan te spreken en aarzel niet om telefonisch of per mail contact met mij op te nemen. Ik ben graag voor u, voor jou, bereikbaar.
Pastor Andreas Inderwisch.
Wist je dat je in de vastentijd niet per se minder hoeft te eten of te snoepen? Vast niet! Bijna iedereen heeft carnaval gevierd maar daarna krijg je te horen: “ik vast niet!” Toch is alleen carnaval maar een halve traditie. Na het feest gedeelte komt toch echt het serieuze gedeelte.
Goede voornemens
Goede voornemens die je bedenkt met kerst en dan met goede moed wilt toepassen op 1 januari, liggen vaak op 1 februari al weer bij het stapeltje “niet gelukt”. Vaak willen we teveel en hebben we allerlei goede ideeën om beter te leven maar lukt het ons maar niet om uit bepaalde patronen te stappen. De vastentijd is ervoor om ons bewust te worden welke (negatieve) patronen wij in ons leven hebben die ons in de weg staan. Vasten is een tijd van inkeer, een meer open staan voor onszelf en voor God.
Bewust worden
Het “iets laten” heeft voordelen. Stel, je kiest ervoor om bewuster naar je handelen te kijken en je komt erachter dat je op het moment te vaak argeloos je telefoon pakt om op Facebook of Instagram te kijken. Of je grijpt te vaak naar de koekjes of chips zonder dat je erbij nadenkt. Dan kun je met de vastentijd deze gewoonte doorbreken.
Doe je de dagelijkse dingen zo routinematig dat je niet eens meer stilstaat bij die prachtige omgeving waar je dagelijks doorheen fietst of rijdt? Ben je je bewust genoeg waarom je de dingen doet die je doet? Wat was ook al weer datgene waar je enthousiast van werd?
Vast wel!?
Staat er iets tussen of heb je al lezende zelf iets bedacht wat jou in de weg staat? Dan is het nu tijd om te kiezen wat je loslaat. Iedere keer als je in de verleiding komt en het niet doet ben je dus al bewuster met je handelen bezig. Vasten kan en mag nog een laagje dieper gaan. Dat is de bewustwording van God in jouw leven. Juist in de vastentijd mag je ruimte maken voor gebed en stilte. Om zo bewuster bezig te zijn en te werken aan de relatie met God en Zijn rol in jouw leven.
Waar we soms voorbijgaan aan die mooie schepping waarin we leven. Waar we soms niet stil staan bij de bijzondere taak die wij als mens hebben. Daar mogen we nu proberen om de relatie vanaf onze kant te voeden. Stilstaan bij je eigen handelen is niet egoïstisch het is een mogelijkheid om te groeien. Als je ruimte maakt om bewust naar je eigen handelen te kijken, ontstaat er ook meer ruimte om de ander te zien! Je bent bewust van je omgeving en van God.
Op weg naar Pasen
Als we deze stappen kunnen zetten in de veertigdagentijd dan kijken wij met Pasen elkaar met een ruim hart aan. Dan kunnen we zeggen dat we de grote schoonmaak hebben kunnen houden in onszelf. We zaaien zaadjes voor de toekomst en dan is het tijd voor de lente! Deze lente bloeit er iets moois in ons op!
Pastor Marieke Drent
